«Επιχείρηση κοινωνικού καννιβαλισμού»
από Λοβέρδο – Χρυσοχοϊδη με διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών
Με κινήσεις εντυπωσιασμού των μαζών, την τελευταία εβδομάδα της προεκλογικής περιόδου, οργανώθηκε από Λοβέρδο – Χρυσοχοϊδη μια άγρια αστυνομική επιχείρηση σύλληψης εκδιδομένων οροθετικών γυναικών.
Με επιδρομές σε οίκο ανοχής και σε στέκια όπου οι γυναίκες αυτές, στην πλειοψηφία τους τοξικομανείς, έκαναν πιάτσα για να εξασφαλίσουν τη δόση τους, συνέλαβαν συνολικά 23 και τις οδήγησαν στο κέντρο αλλοδαπών. Εκεί, χωρίς καν να ζητήσουν τη συγκατάθεσή τους, όπως επιβάλλεται προκειμένου να ελεγχθεί η οροθετικότητα, τις υπέβαλαν, με τη βοήθεια του ΚΕΕΛΠΝΟ, σε ταχείες εξετάσεις ανίχνευσης του ιού του aids. Καταπατώντας κάθε αρχή δεοντολογίας τους ανακοίνωσαν εκεί μέσα το θετικό αποτέλεσμα και τις οδήγησαν όλες στην αστυνομική διεύθυνση (ΓΑΔΑ). Εκεί τις έβαλαν να υπογράψουν ότι γνώριζαν από πριν πως ήταν φορείς του aids. Καμμία απ’αυτές δεν γνώριζε τι υπέγραφε. Αλλωστε περνούσαν όλες το στερητικό σύνδρομο και βρίσκονταν σε κακή κατάσταση. Στη συνέχεια οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα, όπου τους απαγγέλθηκε η κατηγορία της «σκοπούμενης σωματικής βλάβης» προς τρίτους και κρίθηκαν προφυλακιστέες. Οι πρώτες 16 οδηγήθηκαν στη φυλακή στις 7/5 και οι υπόλοιπες στη συνέχεια.Από τη στιγμή της σύλληψής τους δόθηκαν από το ΚΕΕΛΠΝΟ (με πρόεδρο την Τζένη Κρεμαστινού), στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες και όλα τα προσωπικά στοιχεία όλων των γυναικών, ντόπιων και 2-3 αλλοδαπών. Ο στιγματισμός, η διαπόμπευση ανθρώπων και ο κοινωνικός καννιβαλισμός αναβίωσαν τρομακτικές σκηνές από την εποχή του Χίτλερ.
Οι αρχές επικαλέστηκαν τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν οι φορείς του aids για τη δημόσια υγεία για να διασύρουν και να διαπομπεύσουν όλες αυτές τις δυστυχισμένες υπάρξεις. Με εντολή Λοβέρδου δόθηκαν βορά στις ανθρωποφαγικές ορέξεις θύματα του trafficking και τοξικομανείς γυναίκες, με εμφανή τα σημάδια της κακοποίησης στο πρόσωπο και το σώμα τους, καλώντας όλους όσους αναγνώριζαν στις φωτογραφίες τις γυναίκες με τις οποίες είχαν συνευρεθεί να προσέλθουν στο ΚΕΕΛΠΝΟ για να υποβληθούν σε ιατρικό έλεγχο.
Τροφοδοτώντας την μαζική υστερία ο Λοβέρδος δήλωνε ότι «η υγειονομική βόμβα έχει εκραγεί και έχει αναμειχθεί με τη δρώσα ελληνική κοινωνία». Η αρχική εντολή του εισαγγελέα για την αστυνομική επιδρομή δόθηκε με βάση αυτό ακριβώς το σκεπτικό, ότι δηλαδή αυτές οι οροθετικές γυναίκες έθεσαν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, μολύνοντας χιλιάδες νέους και οικογενειάρχες.
Αυτή η επιχείρηση ήταν η συνέχεια των προηγούμενων «επιχειρήσεων – σκούπα» Λοβέρδου – Χρυσοχοϊδη στο κέντρο της Αθήνας, ενάντια σε μετανάστες και τοξικομανείς και την δημιουργία στρατοπέδων κράτησης μεταναστών, ενισχύοντας όλα τα ρατσιστικά αντανακλαστικά, τους φόβους και τις ανασφάλειες ενός πληθυσμού, που δοκιμάζεται σκληρά από την ανεργία, τη φτώχεια, τη ραγδαία επιδείνωση των όρων ζωής του.
Η μνημονιακή πολιτική, με ένθερμο κήρυκα τον Υπουργό Υγείας, με την αμέριστη συνδρομή του Χρυσοχοΐδη, έχει σαν βασικό πυλώνα της την κατεδάφιση του κράτους πρόνοιας, βάζοντας στη θέση του ένα κράτος άγριας καταστολής.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η επιχείρηση κοινωνικού καννιβαλισμού των οροθετικών γυναικών βρίσκεται σε εξέλιξη. Πληροφορηθήκαμε ότι δύο απ’αυτές ήταν έγκυες και απέβαλαν στα κρατητήρια, η μία μάλιστα κυοφορούσε δίδυμα.
Οι αρχές επικαλούνται την ραγδαία αύξηση της διάδοσης του aids, ιδιαίτερα στον πληθυσμό των τοξικομανών, και την αναγκαία προστασία του κοινωνικού συνόλου.
Όμως, οι γυναίκες που συνελήφθησαν, ήταν στην πλειοψηφία τους τοξικομανείς που εκδίδονταν σε συγκεκριμένες πιάτσες, σε συγκεκριμένους δρόμους, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη δόση τους. Γιατί δεν καλούσαν όσους σύχναζαν σ’ αυτές τις πιάτσες και στους συγκεκριμένους οίκους ανοχής να υποβληθούν σε ιατρικούς ελέγχους;
Γιατί έπρεπε να διαπομπευθούν αυτές οι γυναίκες, όταν αρκούσαν οι διευθύνσεις των δρόμων και των οίκων ανοχής; Ποιος θα έχει την ηθική ευθύνη για τυχόν λιντσάρισμα κάποιας απ’αυτές από «αγανακτισμένους» μολυσμένους από τον ιό πολίτες;
Ποιος έχεις την ηθική ευθύνη για τον στιγματισμό που βυθίζει στη ντροπή και τη δυστυχία ολόκληρες οικογένειες.
Ποια προστασία του κοινωνικού συνόλου επικαλούνται όταν υπάρχουν γύρω στους 300 οίκους ανοχής που λειτουργούν χωρίς άδεια, παράνομα αλλά ελεύθερα στο λεκανοπέδιο, με την ανοχή (στην πραγματικότητα χρυσοπληρωμένη συνενοχή) των αρμοδίων, χωρίς να τους αγγίζει κανείς;
Για ποια προστασία της κοινωνίας γίνεται λόγος όταν παραβιάζεται τόσο προκλητικά το ιατρικό απόρρητο και η δεοντολογία που διέπει την ανίχνευση του ιού (προϋποθέτει οπωσδήποτε την έγγραφη συγκατάθεση του ατόμου που αφορά) και την ανακοίνωση του αποτελέσματος των εξετάσεων (από ειδικούς και εκπαιδευμένους σ’ αυτό επάγγελματίες μέσα σε ένα πλαίσιο που επιτρέπει την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση των αντιδράσεων του ατόμου);
Για ποια προστασία του κοινωνικού συνόλου γίνεται λόγος όταν τέτοιες τακτικές αστυνομικών μέτρων υπονομεύουν εκ των προτέρων κάθε προληπτικό έλεγχο; Ποια εκδιδόμενη γυναίκα θα δεχθεί να υποβληθεί σε προληπτικό έλεγχο όταν κινδυνεύει να διαπομπευθεί και να συλληφθεί;
Θα κρυφθεί προκειμένου να γλυτώσει τη στοχοποίηση και την ηθική εξόντωση.
Και επιτέλους, ας μας πουν οι αρμόδιοι που ισχυρίζονται ότι ενδιαφέρονται για τη δημόσια υγεία γιατί η χρηματοδότηση των προγραμμάτων πρόληψης του aids και ενημέρωσης του πληθυσμού μειώθηκε κατά 49% το 2012 σε σχέση με το 2011;
Γιατί στραγγαλίζονται οικονομικά τα θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης, γιατί επιχειρείται συστηματικά η απαξίωση και η εξόντωση των δημόσιων, «στεγνών» προγραμμάτων, όπως γίνεται αυτό τον καιρό με το 18 Ανω, στόχο σχεδιασμένης άνωθεν επίθεσης στο έργο του;
Πρόκειται για μια πολιτική καθαρά ρατσιστικού χαρακτήρα που πρέπει να τσακιστεί μέσα στην κοινωνία μέσα από ένα ενιαίο μέτωπο δράσης των καταπιεσμένων και όσων αγωνίζονται ενάντια στον εξευτελισμό ανθρώπου από άνθρωπο, ένα μέτωπο ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που μέσα στην κρίση και την παρακμή του γεννά τερατωδίες.
Σε κοινή συνάντηση τα τρία Θεραπευτικά Προγράμματα (ΚΕ.Θ.Ε.Α., ΟΚΑΝΑ, 18 ΑΝΩ), συμφώνησαν να απευθύνουν έγγραφο στην Εισαγγελία Πρωτοδικών και στην Εισαγγελία Εφετών Αθήνας, ζητώντας να μην μεταφερθούν οι οροθετικές γυναίκες στη φυλακή και όσες είναι τοξικομανείς να ενταχθούν, εφ' όσον οι ίδιες το επιθυμούν, σε κάποιο από τα θεραπευτικά προγράμματα που υλοποιούν αυτοί οι 3 φορείς.
Ενάντια σε κάθε προσπάθεια ποινικοποίησης κοινωνικών προβλημάτων πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί, στα πλαίσια ενός κοινωνικού κινήματος, τη μάχη για την υπεράσπιση του δικαιώματος κάθε εξαρτημένου στη θεραπεία αλλά και όλων των δικαιωμάτων του ενάντια σε κάθε εκδήλωση ρατσισμού και κοινωνικού καννιβαλισμού.
Κατερίνα Μάτσα
Επιστημονικά Υπεύθυνη
Της Μονάδας Απεξάρτησης Τοξικομανών 18 ΑΝΩ
Νέα Προοπτική τεύχος #526# Σάββατο 12 Μάη 2012
