Η οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Euro-Mid καλεί τη Νορβηγία να ανατρέψει την απόφασή της να απελάσει Παλαιστίνιους αιτούντες άσυλο από το Ιράκ
6 Ιουλίου 2012
Βαγδάτη και Γενεύη
Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στο Ιράκ είναι θύματα βίας που κλιμακώνεται σταθερά από τις αρχές του 2012 σύμφωνα με έκθεση του Euro-Mid Observer for Human Rights.
Σύμφωνα με την έκθεση, κάπου 7.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ζουν σήμερα στο Ιράκ, αλλά όλο και περισσότερο «πέφτουν θύματα ενός κύματος βίας και μίσους που υποστηρίζεται από τις ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας». Ο αριθμός των Παλαιστινίων προσφύγων στο Ιράκ έφτανε κάποτε έως και τις 90.000, αλλά έπεσε σημαντικά μετά την εισβολή των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας το 2003.
Μόλις στους 5 πρώτους μήνες του 2012, το Euro-Mid κατέγραψε 82 επιθέσεις εναντίον Παλαιστινίων προσφύγων, κατά μέσο όρο 4 τη βδομάδα. Οι επιθέσεις συμπεριλαμβάνουν επιδρομές σε σπίτια (44), απαγωγές και κράτηση χωρίς κατηγορίες (27) και βασανιστήρια τα οποία ακολούθησε δολοφονία (1), στην περίπτωση του Ιμάντ Αμπού Ραμπία, ο οποίος δολοφονήθηκε τον Ιανουάριο του 2012. Το ιρακινό Υπουργείο Εσωτερικών επιδεινώνει την κατάσταση περιορίζοντας τις άδειες παραμονής σε 1 με 3 μήνες.
«Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες είναι ανεπιθύμητοι όπου κι αν καταφύγουν, και το Ιράκ δεν είναι εξαίρεση», λέει ο Amani Asenwar (Περιφερειακός Διευθυντής του Euro-Mid). «Παρόλα αυτά, η κατάσταση είναι ιδιαίτερα άσχημη στο Ιράκ, επειδή δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με την Υπηρεσία Ανακούφισης και Έργων των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Relief and Works Agency – UNRWA), για να παράσχει ένα βασικό, εξασφαλισμένο επίπεδο υπηρεσιών. Και όταν προσπαθούν να βρουν προσωρινό καταφύγιο αλλού, συχνά τους διώχνουν».
Όταν 25 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες από το Ιράκ αναζήτησαν άσυλο, πρόσφατα, στη Νορβηγία, το Τμήμα Μετανάστευσης της κυβέρνησης διέταξε να απελαθούν. Το Euro – Mid έκανε έκκληση ζητώντας να ανατραπεί η απόφαση.
Οι Παλαιστίνιοι πήραν το δρόμο προς το Ιράκ σε διάφορα κύματα, κάθε φορά για να ξεφύγουν από τον πόλεμο. Η πρώτη ομάδα ήρθε από αυτό που τώρα είναι Ισραήλ, διαφεύγοντας κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1948 που ανάγκασε τόσους πολλούς Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Πολλοί διέφυγαν στη Τζενίν, μια πόλη της Δυτικής Όχθης όπου είχε τη βάση του ο ιρακινός στρατός. Υπό την προστασία των ιρακινών δυνάμεων, γυναίκες και παιδιά μεταφέρθηκαν στο Ιράκ και οι άντρες ενσωματώθηκαν σε ειδική μονάδα του ιρακινού στρατού. Μετά τον πόλεμο του 1967, ένα δεύτερο μεγάλο κύμα Παλαιστίνιων έφτασε στο Ιράκ. Ένα τρίτο κύμα εισήλθε μετά τον Πόλεμο του Κόλπου το 1991, όταν οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι απελάθηκαν από το Κουβέιτ και πολλοί, ιδιαίτερα εκείνοι από τη Λωρίδα της Γάζας – δεν είχαν πουθενά αλλού να πάνε.
Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στα Κατεχόμενα Εδάφη ή στην Ιορδανία, τη Συρία και το Λίβανο, η UNRWA δε φροντίζει γι’ αυτούς που μεταφέρθηκαν στο Ιράκ. Η ιρακινή κυβέρνηση ήθελε να εκπληρώσει αυτό τον ρόλο. Παρόλο που οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στο Ιράκ δεν είναι πολίτες και δεν τους επιτρέπεται να έχουν στην ιδιοκτησία τους σπίτια ή γη, τους επιτρέπεται να δουλέψουν και να έχουν πλήρη πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες. Αυτό δημιούργησε πικρία σε πολλούς Ιρακινούς – ιδιαίτερα μετά τη δυτική εισβολή το 2003 και τις δεκάδες κυρώσεις που ακολούθησαν, ωθώντας την οικονομία σχεδόν σε κατάρρευση.
«Τα βάσανα των Παλαιστινίων προσφύγων στο Ιράκ δεν θα πρέπει πια να αγνοούνται», δήλωσε ο Amani Asenwar (Περιφερειακός Διευθυντής του Euro-Mid). «Η ιρακινή κυβέρνηση είναι ξεκάθαρα πολύ διχασμένη και με έλλειψη πόρων για να ενεργήσει στη θέση της UNRWA και να παράσχει προστασία και υπηρεσίες που είναι στοιχειώδεις για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι καιρός η UNRWA, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και η διεθνής κοινότητα στο σύνολό της να αναθεωρήσει τις προηγούμενες συμφωνίες και να αναπτύξει μια ριζική λύση για τη δοκιμασία των Παλαιστινίων προσφύγων σε κίνδυνο».
Το Euro-Mid είναι καταγεγραμμένο ως μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων με διεθνώς λειτουργούντα γραφεία στη Γενεύη, την Ελβετία, την Ιορδανία και τα Παλαιστινιακά Εδάφη.
Πηγή: Euro-Mid Observer
